In veel organisaties is het voelbaar: mensen zijn aanwezig, maar niet meer verbonden. Teams presteren nog, maar de energie is zwaar. Verzuim stijgt, verloop neemt toe en ondanks sturen, meten en overleggen glipt er iets door de vingers.

Daar zit de echte confrontatie:

• Uitval komt niet alleen door werkdruk, maar doordat mensen innerlijk al niet meer instappen.

• Teams lopen niet vast op vaardigheden, maar op onderdrukte spanning en onuitgesproken loyaliteit.

• Verloop komt niet alleen door ambitie, maar ook door het stille gevoel: “Ik hoor hier niet meer bij.”

Hier scheiden management en bewust leiderschap zich van elkaar.

Management reageert op wat zichtbaar is, processen, verzuim, interventies.

Bewust leiderschap kijkt naar de wortels: de onderstroom, de sfeer, dat ene moment waarop iemand nog aanwezig lijkt, maar van binnen al vertrokken is.

Vitaliteit laat zich niet managen. Het is geen HR-project. Het is een leiderschapskeuze.

Het vraagt leiders die niet harder sturen, maar dieper waarnemen. Die zichzelf zien als onderdeel van het systeem en verantwoordelijkheid nemen voor wat onder de oppervlakte speelt.

Duurzame inzetbaarheid begint niet bij medewerkers, maar bij een verschuiving in leiderschapscultuur. Van controleren naar luisteren, van oplossen naar echt zien.

Pas als de wortels weer gevoed worden, kan de organisatie ademen.